Pico Duarte

Så nå har eg vore på karibiens høgaste fjell, ikkje verst det. Det var ein helgetur ifrå det vareme klimaet nede med kysten. Mi kjørte buss opp til 1100 meter over havet, bussturen starta kl halv fire om natta, og mi begynte å gå litt før sju. Lufta var heilt anerledes enn nede med sjøen, kald og klar. Sjøl om mi starta i jungelen, med palmer og lianer henhanes ned. Det var au ei elv der med kaldt godt fjellvann som var drikkandes, nydelig og kunne drikke rennandes vann igjen og ikkje bare fleskevann. Første dagen var det stigning opp til 2600 meter før det gikk ned igjen til 2400 på base camp. Ein idyllisk og fin plass kunne minne om ein stor uisolert sovesal frå turistforeningen i Norge. Maten blei laga på bål i et mathus, der var det sikkert 20 plasser å fyre bål i, fint på rekke og rad. Så mi blei gode og mette. Turen opp var estimert til 9 timer, og det var godt å kjenne at kroppen fungerte ordentlig når eg var oppe itter 6,5 time. Dagen itterpå var for toppstøtet, og mi hadde funnet ut at det hadde gjort seg med solopgang på toppen. Så mi starta å gå kl 4, og kom opp til ein nydelig soloppgang. Der mi så at det au finnes fjell her i detta landet. Det som overaska mange var at det var frodig heilt opp på toppen. Eg måtte bare springe ned igjen så eg var tilbake til bace camp kl 8. Då skulle eg ut på eventyr.

Eventyret mitt bestod i vilsvinjakt med to av guidane, ikkje nok med at de skulle jakte på dissa små og hissige dyra. De jakta bare med mansjete, ein lang kniv, og bikkjer. Mi begynte å gå nedover i terenget, det var forferdelig å gå, det var like mange treer som så nede, som stod. Og det hadde vært skaubrann der for ikkje alt for mange år sida. Men det blei spennandes itter hvert bikkjene fekk los på ett dyr og pressa det inn ein plass der det ikkje kunne komme seg ut. Så var det for oss å snike oss innpå. Det var ein skikklig råne. Men skarpe tenner som stakk opp frå underkjeven. Menn med ett velretta stikk mellom fjerde og femte ribbein, og påfølganes rask retrett ebba livet fort ut av rånen.
Slik skulle det ha endt, men som all anna jakt er det mykje venting før det skjer noke. Mi gikk bare itter bikjene i fire fem timer, før de sa at det var for mange menesker i terenget så villsvina var forsvunnet. Men ein gild opplevelse allikavell.

Siste dagen var bare lett loffing ned til bussen, kjente høgdemetra god i låra, og det tokk sine 6 timer ned igjen au. Inn i ein varm buss, og kjøre 4 timer tilbake til Cabarete igjen.


De siste dagane ahr det vore vind, så har blitt dårlig tid til oppdatering, men i går var det rotete vand når eg surfa. Så i dag blei det blogg oppdatering istadenfor surfing.